Αν και το πυρίτιο αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό στοιχείο στον φλοιό της γης, δεν είναι κρίσιμο στοιχείο στη θρέψη των φυτών. To πυρίτιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα, βιοενεργοποιητής και φυτο-προστατευτικό. Εφαρμόζεται είτε διαφυλλικά, είτε στο έδαφος, είτε στους καρπούς με εμβάπτιση και απορροφάται από τα φυτά ως μονοπυριτικά οξέα ή ως ανιόν αυτού (Matichenkov, 1999).

Έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες καλλιέργειες, κυρίως καλλιέργειες κηπευτικών και υδροπονικές καλλιέργειες με θετικά αποτελέσματα ειδικά σε ότι αφορά καταστάσεις στρες. Έχει βρεθεί ότι η εφαρμογή του πυριτίου τροποποιεί την αρχιτεκτονική του κυτταρικού τοιχώματος αυξάνοντας την έκτασή του Hossain et al. (2007). Οι μορφολογικές αλλαγές δύνανται να ενισχύσουν τη σπαργή, το πάχος και την έκταση του φύλλου βελτιώνοντας έτσι την έκθεση του φύλλου στο φως (Epstein, 1999). Εξωγενής εφαρμογή μπορεί να προκαλέσει αύξηση ανάπτυξης και παραγωγικότητας σε αρκετά είδη όπως τομάτα και τριαντάφυλλα (Savvas et al., 2007; Toresano-Sánchez et al., 2012). Μεταξύ των άλλων θετικών επιπτώσεων έχει αναφερθεί καθυστέρηση της γήρανσης, η εμπλοκή στη αποτελεσματική χρησιμοποίηση του νερού και η ανακούφιση από πολλά αβιοτικά στρες όπως το υδατικό, το στρες από άλατα, από βαρέα μέταλλα και τοξικότητες, στρες από ακτινοβολία, θερμοκρασία και ψύχος (Ma, 2004; Zhu and Gong, 2014).

Οι πληροφορίες για την επίδραση της εφαρμογής του πυριτίου σε δενδροκομικά είδη είναι περιορισμένες και οι περισσότερες αφορούν εσπεριδοειδή. Εφαρμογή πυριτίου στο πορτοκάλι αύξησε σημαντικά την ανάπτυξη νεαρών δένδρων ποικιλίας Βαλέντσια (Savvas και Ntatsi, 2015), ενώ σε ένα άλλο πείραμα παροχή πυριτίου σε πορτοκάλια αύξησε το περιεχόμενο σε σάκχαρα (Matichenkovet al., 1999). Επίσης δύναται να προκαλέσει αύξηση του μεγέθους του καρπού, βελτίωση της εμφάνισης, ενώ σε άλλο πείραμα αύξησε την απόδοση κατά 10% και έχει αναφερθεί και πρωίμηση της παραγωγής (Matichenkov, 2001). Λίπανση πυριτίου αύξησε το βάρος και τον όγκο των ριζών εσπεριδοειδών (Matichenkov, 2001). Επίσης, μειώθηκαν οι μετασυλλεκτικοί κρυοτραυματισμοί και αυξήθηκε η αντιοξειδωτική ικανότητα στο λεμόνι όταν εφαρμόστηκε K2SiO3 με εμβάπτιση (Mditshwa et al., 2013). Στη φράουλα, διαφυλλική εφαρμογή αύξησε τη χλωροφύλλη και τη ξηρά ουσία σε εναέρια και υπόγεια μέρη (Wang, S. Y. και Galletta, 1998) ενώ, αύξησε τα επίπεδα κιτρικού και μαλικού οξέος και μείωσε τα επίπεδα τα επίπεδα φρουκτόζης, γλυκόζης, σακχαρόζης και ινοσιτόλης.

Ενδεικτικά αναφέρονται μόρια πυριτίου που έχουν χρησιμοποιηθεί όπως προκύπτουν από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας: Potassium silicate (K2SiO3), wollastonite (CaSiO3), Silica gel (SiO2 2H2O), διαλύματα καθαρού πυριτίου, sodium silicate (Na2SiO3) και olivine (MgSiO3). Το K2SiO3 χρησιμοποιείται για διαφυλλικές επεμβάσεις και σε υδροπονικά θρεπτικά υποστρώματα αλλά είναι αρκετά ακριβό για εδαφικές εφαρμογές. SiO2 και Na2SiO3 έχουν επίσης αναφερθεί ότι παρέχουν πυρίτιο σε καλλιέργειες υψηλής αξίας (Savvas και Ntatsi, 2015). Ωστόσο, το Na2SiO3 δύναται να προκαλέσει τοξικότητα Νατρίου, ενώ το SiO2 2H2O αποτελεί πηγή πυριτίου αργής αποδέσμευσης. Μεταξύ των διαφόρων μορφών το K2SiO3, έχει αναφερθεί ως ασφαλές από το υπουργείο τροφίμων και φαρμάκων των Ην. Πολιτειών και είναι η πιο κοινή μορφή διαλυτού πυριτίου που χρησιμοποιείται.

Με την παρούσα πρόταση προτείνεται η εφαρμογή διαφόρων μορφών λιπασμάτων πυριτίου σε διάφορα επίπεδα ποσοτήτων με σκοπό την μελέτη της επίδρασης αυτών επί της παραγωγής του φυτού, της ποιότητας και της συντηρησιμότητας του καρπού. Η πρωτοτυπία της πρότασης αυτής έγκειται στο ότι από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας δεν προκύπτει αντίστοιχη προσπάθεια εφαρμογής πυριτούχου λίπανσης στο ακτινίδιο, ενώ υπάρχουν δεδομένα (έστω και περιορισμένα) περί της θετικής επίδρασης αυτής τόσο στο ύψος της παραγωγής όσο και στη ποιότητα του παραγόμενου καρπού και τη συντηρησιμότητα αυτού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Epstein, E., 1999. Silicon. Ann. Rev. Plant Physiol. Plant Mol. Biol 50, 641–664.
2. Hossain, M.T., Soga, K., Wakabayashi, K., Kamisaka, S., Fujii, S., Yamamoto, R.,Hoson, T., 2007. Modification of chemical properties of cell walls by silicon andits role in regulation of the cell wall extensibility in oat leaves. J. Plant Phys.164, 385–393.
3. Ma, J.F., 2004. Role of silicon in enhancing the resistance of plants to biotic andabiotic stresses. Soil Sci. Plant Nutr. 50, 11–18.
4. Matichenkov, V., Bocharnikova, E., Calvert, D., 2001. Responses of citrus to silicon soil amendments. Proc. Florida State Hortic. Soc. 114, 94–97.
5. Matichenkov, V., Calvert, D.V., Snyder, G.H., 1999. Silicon fertilizers for citrus in Florida. Proc. Florida State Hortic. Soc. 112, 5–8. Matichenkov, V., Bocharnikova,
6. Mditshwa, A., Bower, J.P., Bertling, I., Mathaba, N., 2013. Investigation of theefficiency of the total antioxidants assays in silicon-treated lemon fruit (Citruslimon). Acta Hortic. 1007, 93–102.
7. Savvas, D., Gizas, G., Karras, G., Lydakis-Simantiris, N., Salahas, G., Papadimitriou,M., Tsouka, N., 2007. Interactions between silicon and NaCl-salinity in a soillessculture of roses in greenhouse. Eur. J. Hortic. Sci. 72, 73–79.
8. Savvas, D., Ntatsi G., 2015. Biostimulant activity of silicon in horticulture. Sci Hort 196, 66–81
9. Toresano-Sánchez, F., Valverde-García, A., Camacho- Ferre, F., 2012. Effect of theapplication of silicon hydroxide on yield and quality of cherry tomato. J. PlantNutr. 35, 567–590.
10. Zhu, Y., Gong, H., 2014. Beneficial effects of silicon on salt and drought tolerance inplants. Agron. Sustain. Dev. 34, 455–472.
11. Wang, S.Y., Galleta, G.J., 1998. Foliar application of potassium silicate inducesmetabolic changes in strawberry plants. J. Plant Nutr. 21, 157–167.

Πηγή εικόνας: By Enricoros at Αγγλικά Wikipedia – Transferred from en.wikipedia to Commons., Κοινό Κτήμα, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3520523